Zindelijk worden, hoe pak ik dat aan?

Zie jij jezelf ook direct met een dweil in je handen staan als je het woord zindelijk worden hoort? Wees gerust. Dat is niet per sé nodig. De luier hoeft (en kan!) helmaal niet direct uit.

Zindelijk worden is een geleidelijk proces. Je kindje zal zich eerst bewust worden dat het zelf poept en plast. Dat begint met een ‘hmm, volgens mij is hier iets gebeurd’. Gevolgd door een ‘hé, wat doe ik nou?’ tot uiteindelijk het besef ‘ik moet poepen of plassen’.

Je kindje help je in deze fase door te blijven benoemen wat er gebeurt of is gebeurd. Heeft je kindje een volle luier, zeg dan ‘oh wat goed, je hebt geplast (of gepoept), we gaan een schone luier aan doen’. Zie je je kindje plassen zeg dan ‘Goed zo je bent aan het plassen’. En als je ten slotte door hebt dat je kindje moet poepen of plassen zeg dan ‘volgens mij moet je plassen, toe maar’. Op deze manier help je jouw kindje begrijpen wat poep, plas en poepen en plassen is.

Daarna komt de fase dat je kindje ontdekt dat poepen en plassen niet in een luier hoeft. Dat andere (grotere) kindjes en papa en mama helemaal geen luier aan hebben. En dat zij op het potje of zelfs de WC gaan. Dat wil je kindje eigenlijk ook. In deze fase wordt de interesse voor het zindelijk worden gewekt. Deze interesse kun je goed stimuleren. Zet bijvoorbeeld een potje in de woonkamer en laat je kindje alvast wennen.

En vanaf dit moment komt de dweil pas om de hoek kijken. Er kan toegewerkt worden naar het eerste succes op het potje. En ja, daar moet die luier even voor uit. En bij regelmatig succes kan de sprong genomen worden om de luier voorgoed (overdags) vaarwel te zwaaien.

Vind je een beetje begeleiding bij het zindelijk worden fijn? Zoek je kant-en-klare opdrachtjes die je samen met je kindje kunt doen? Dan is Toddy’s zindelijkheidspakket met app wellicht iets voor jou.